เหตุร้ายที1ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อกลางดึก คืนก่อนที่ลุงจะนัดพ่อค้าในตลาดมารับไก่ไปขายเพียงวันเดียว…กลางดึกคืนนั้น ลุงแกขึ้นนอนดึกกว่าปกติ เพราะต้องดูแลความเรียบร้อยให้พร้อมสำหรับไก่งวดแรกที่จะส่งขายในวันรุ่งขึ้น ซึ่งพ่อค้าที,นัดรับของจะมาถึงราวๆ เที่ยงวัน และก่อนที่ลุงจะขึ้นไปนอนบนบ้าน ความเงียบในยามดึกสงัดนั้นได้ทำให้ลุงชัยรู้สึกผิดลังเกต แต่ก็ไม่มีเหตุ
อะไรให้คาดคิดไปได้ว่า ไก่ทั้งเล้าที่เลี้ยงดูมา จะถูกฆ่าตายเรียบในวันรุ่งขึ้น!จะเรียกว่าห่าหรือปอบลงดี…เพราะทันทีที่ลุงแกตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่เล้าไก่ที่เปิดเข้าไปไม่มีแม้เสียงร้องจ้อกแจ้กของไก่นับพันอย่างทุกวัน มีเพียงซากไก่คอหักที่นอนตายจมกองเลือดเหม็นคลุ้งไปทั่ว
ซึ่ง,ทันที’ที่เห็’นภาพ’น่าสะอิดสะเอียน’นั้น ลุงแกก็ระเบิดเสียงด่าทออย่างโกรธแค้นออกมาดังลั่น จนป้าจิตผู้เป็นภรรยาที่เห็นเหตุการณ์ตื่นตกใจกลัวแทบจะควบคุมสติไม่อยู่ไปอีกคนเพื่อนบ้าน’ที่รู้’ จำหน่ายเครื่องติดตาม ข่าว ต่างเข้ามาช่วยเหลือสืบหาต้นตอและดูร่องรอยหลักฐานที่หลงเหลืออยู่ มารู้แน่ชัดอีกทีว่า เจ้าฆาตกรดัวร้ายนี้คือ ฝูงแมวจรจัดที่อาศัยหลับนอนอยู่ในวัดของหมู่บ้านนั่นเอง…เมื่อรู้เช่นนี้ ความโกรธที่พลุ่งพล่านขึ้นในอก ทำให้ลุงของคุณสกุลรัตน์คิดวางแผนแก้แค้น คิดว่าจะเอาเป็นเอาตายกับเจ้าฝูงแมวจรจัด ที่เข้ามาทำร้ายไก่นับพันที่แกอุตล่าห์ฟูมฟักเลี้ยงดูมา แกจึงขึ้นไปบนบ้านแล้วลากเอาปีนยาวพร้อมกระสุนวิงไปที่วัด หมายจะเด็ดชีวิตแมวร้ายทีละตัว ซึ่งป้าจิตและเพื่อนๆ ติดตามตัวบุคคล ที่เห็นเข้าก็พยายามเข้าทัดทาน แต่ก็ล้แรงคาดแค้นของลุงแกไม่ได้ สุดท้ายทำได้แต่วิ่งไล่ตามกันไปที่วัดและไม่ทันที่ป้าจิตจะวิ่งถึงประตูวัด ก็ได้ยินเสียงปีนดังขึ้นนัดแล้วนัดเล่าไม่ขาดระยะ
จนเมื่อวิ่งเข้าไปถึงลานวัด จึงได้เห็นซากแมวนับ 10 นอนตายเลือดท่วม มีพระลูกวัดอีกจำนวนไม่น้อยยืนหลบมองดูอยู่อีกมุมส่วนลุงของคุณสกุลรัตน์นั้น หลังจากที,ยิงแมวดับแค้นได้แล้ว ก็เริ่ม
มีอารมณ์เย็นลง แต่ดวงตาและใบหน้าที่ฉายชัดออกมากลับไม่เหมือนลุงของคุณสกุลรัตน์คนเดิม กลับดูแข็งกร้าวและดุดันเหมือนคนมีความแค้นอยู่เต็มอก…
30 ปีต่อมา…ลุงและป้าของคุณสกุลรัตน์ ยังคงทำมาหากินเป็นชาวไร่ซาวนาสืบต่อมา แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เครื่องติดตามขนาดเล็ก ลุงชัยผู้ซึ่งเคยแข็งแรงลํ่าลัน กลับกลายเป็นคนปวยกระเสาะกระแสะ และตกอยู่ในอาการหวาดผวาตลอดเวลาและจากอาการที่ป้าจิตภรรยาแกบอกเล่าให้คุณสกุลรัตน์ฟังนั้น ลุงแกดูเหมือนคนถูกผีเข้า มีอาการลั่นเทิ้มตลอดเวลา ไม่กล้าสบตาและไม่ค่อยพูดจากับใคร ข้าวปลาไม่ค่อยกิน แต่จะชอบกินเลือดดิบและตับสดแทนวันดีคืนดี อาการคลุ้มคลั่งที่ควบคุมไม่อยู่ก็ทำเอาคนทั้งบ้านตกใจตื่นกลัวไปด้วย แต่ที่น่ากลัวที่สุดก็คือเสียงร้องตะโกนด้วยนํ้าเลียงลั่นเทาว่า“ออกไป! อย่าเข้ามาพวกแกมันฆาตกร พวกแกฆ่าไก่ของฉัน แกเลยต้องตาย ที่ฉันฆ่าแกมันสาสมแล้ว…พวกแกจะเอาอะไรกับฉันอีก ไป ไปให้พ้น ไอ้แมวนรก ไอ้แมวฆาตกร พวกแกมันเลว แกสมควรตาย แกต้องตายฉันจะฆ่าแกให้หมด”อาการคลุ้มคลั่งที่เกิดขึ้นนี้ จีพีเอสติดตาม พระผู้ใหญ่ที่นับถือท่านหนึ่งให้ความเห็นว่าเป็นภาพหลอนที่ลุงแกเห็น เป็นวิญญาณของเจ้ากรรมนายเวรที่กลับมาหลอกหลอน ซึ่งก็คือฝูงแมวนับสิบที่แกลากปีนไปยิงตายเกลื่อนถึงในวัด ซึ่งบาปกรรมที่เกิดจากการล้างแค้นกันนั้น ไม่มีวันจบ ไม่มีวันหมด และไม่มีวันซดใช้กันได้ถึงทุกวันนี้…ลุงของคุณสกุลรัตน์กลายเป็นคนสติเลื่อนลอย บ่อยครั้งจะหวาดผวาลุกลนกับภาพหลอนที่ไม่มีใครเห็น นอกจากแกเพียงคนเดียวเท่านั้น…
hugospy05 